2000 jaar geleden reed de Germaanse god Wodan al rond op een wit paard met twee zwarte raven die bij de schoorsteen mensen afluisterden en dat gingen klikspanen bij de baas. Hm, dat klinkt bekend! En door de geschiedenis heen zijn er allerlei tradities waarbij mensen zich rond de jaarwisseling zwart verven. Om de duivel uit te beelden, of gewoon, om de kinderen bang te maken. Boeeeh….
Ook al eeuwenlang komt Sinterklaas rond 5 december bij ons langs. Eerst doet-ie dat nog in zijn eentje -nou ja, op zijn paardje, maar in 1850 krijgt hij gezelschap. Dan verschijnt het prentenboekje Sint Nikolaas en zijn knecht. Op deze prenten zien we de Goedheiligman voor het eerst met in zijn gevolg een wat donkerder getinte employé. Geen hele rare keuze, want veel voorname mensen hebben in die tijd een donkere dienaar. Door deze knecht in dienst te nemen kan de Sint zich concentreren op zijn core-business als kindervriend, en zijn ondergeschikte doet het ouderwetse handwerk met de zak en de roe. Au!
In de beginjaren is de zwarte knecht nog een dommerik die ook nog 's krom praten doet. Maar geleidelijk aan ontwikkelt hij zich tot een hele Piet, en de soms wat verstrooide goedheiligman is maar wat blij met zijn kundige managementassistent. En of Piet nou zwart van het roet is of niet: ach, misschien is Piet gewoon wel Piet.
